Hasło do krzyżówki „drzewo o białej korze” w słowniku szaradzisty. W naszym leksykonie definicji krzyżówkowych dla wyrażenia drzewo o białej korze znajdują się łącznie 2 definicje do krzyżówki. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne definicje dla hasła „ drzewo o białej korze ” lub
grab - rodzaj drzew z rodziny Stylocerataceae. W Polsce występuje jeden gatunek rodzimy i kilka introdukowanych, ale rzadko uprawianych (prawie wyłącznie w kolekcjach). Na świecie rośnie 25 gatunków, przede wszystkim w Azji Wschodniej i Ameryce Północnej. Morfologia Gatunkiem typowym jest Carpinus betulus L. Pokrój Drzewa lub wysokie krzewy o gładkiej, nieznacznie spękanej, popielatej korze. Pąki Ostrokończyste, pokryte licznymi łuskami zachodzącymi na siebie dachówkowato. Liście Opadające na zimę, skrętoległe, eliptyczne do jajowatych, o wyraźnie zaznaczonych nerwach bocznych ("harmonijkowate"). Kwiaty Rośliny jednopienne, kwiaty męskie 6 – 12 pręcikowe, bez okwiatu, z jedną łuską. Kwiaty żeńskie podparte przysadkami, które po przekwitnieniu silnie się rozrastają tworząc trójklapowe okrywy, do nich przyrośnięte są orzeszki. Owoc Spłaszczony, żeberkowany orzeszek, po dojrzeniu opadający razem z okrywami. Inne hasła zawierające informacje o "grab": Pobrzeże Kaszubskie jest sosna zwyczajna . Oprócz niej występują w miarę licznie buk , dąb , brzoza , grab oraz niewystępujący na stanowiskach naturalnych nigdzie w Polsce poza pasem wybrzeża ... Pojezierze Kaszubskie drzew są buk zwyczajny (Fagus silvatica) dęby (Quercus robur i Quercus sessilis), grab pospolity (Carpinus betulus) i lipa drobnolistna (Tilia cordata). Miejscami znajdują się ... Sanok ten w dużej mierze zdominowany jest przez trzy gatunki tj. jesion wyniosły , grab zwyczajny oraz lipę drobnolistną. Pozostałe gatunki to klony, wiązy, dęby, ... Góry Krymskie prawie 1/3 powierzchni leśnej zajmują buki i sosny . Dość powszechne są także grab , głóg , cis jagodowy, leszczyna , dzika róża , tarnina . Górski Krym jest ważnym ... Francuski kalendarz rewolucyjny ... Józef Stalin zdobycia środków finansowych na działalność partyjną – zgodnie ze znaną leninowsko-marksistowską dewizą „grab zagrabione”. W działaniach tych Stalina wspomagał czynny wykonawca Siemion Ter-Petrosjan ps. ... Popielica od obfitości pożywienia. W latach, kiedy dominujący gatunek drzewa ( buk , dąb lub grab ) nie owocuje, popielice praktycznie nie przystępują do rozrodu. Wówczas wzbudzają się ... Wyżyna Krakowsko-Częstochowska występują reliktowe lasy górskie - jaworzyna górska z języcznikiem zwyczajnym .Wśród drzew dominują: grab , sosna , buk , brzoza , dąb , jodła. Wczesną wiosną przed rozwojem liści przez ... Ojcowski Park Narodowy stepowej są wiśnia karłowata , aster gawędka , ostnica Jana . Florę górską reprezentuje jodła , grab , tojad smukły, tojad mołdawski , chaber miękkowłosy, żywiec gruczołowaty . Przetrwały tu gatunki ... Alergia w antygenów najczęściej wywołujących alergię należą:Pyłki roślinne (odpowiedzialne za występowanie kataru siennego) leszczyna olcha wiąz buk brzoza topola dąb wierzba jesion grab bez czarny lipa drobnolistna trawy babka lancetowata pokrzywa komosa szczaw bylica zarodniki pleśni leki penicylina i antybiotyki β-laktamowe sulfonamidy salicylany środki znieczulenia miejscowegoprodukty spożywcze orzechy – ... Inne lekcje zawierające informacje o "grab": Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Powiązane hasła: Reklama Dodaj szkołę Nauka drzewa liściaste o szarej, gładkiej korze. rodzaj gładkiej tkaniny. tkanina o gładkiej i matowej stronie. Wszystkie rozwiązania dla DRZEWO O GŁADKIEJ KORZE I ZĄBKOWANYCH LIŚCIACH. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek. Brzozy, nieodłącznie związane z polskim krajobrazem, potrafią wspaniale dekorować ogród przez cały rok. Wszystko za sprawą kory w wielu oryginalnych kolorach. Oto zestawienie różnych grup i odmian brzozy, różniących się rozmiarem korony, czy tempem wzrostu. Brzozy Betula kojarzą się nam najczęściej z drzewem o biało-czarnej korze i melancholijnej, przewieszającej się koronie. Widuje się je na nieużytkach, brzegach lasów oraz innych suchych, jałowych miejscach. Najbardziej znana jest brzoza brodawkowata Betula pendula, która rośnie naturalnie niemal w całej Europie i Azji, aż do zachodniej Syberii i Kaukazu. Co ciekawe, brzoza ta jest tylko jednym z kilkudziesięciu gatunków brzóz występujących na świecie. Różnią się między sobą nie tylko wysokością, kształtem i wielkością liści, ale przede wszystkim wyglądem kory. Większość gatunków brzóz można śmiało sadzić w ogrodach jako drzewa ozdobne, bo pięknie dekorują je zimą. Szczególnie ładnie prezentują się w towarzystwie krzewów o kolorowych pędach, np. wielu odmian dereni lub wierzb, oraz roślin kwitnących późną zimą lub wczesną wiosną, np. oczarów, leszczynowców, ciemierników, roślin cebulowych. Brzoza - najpopularniejsze odmiany W ostatnich latach w sprzedaży pojawiło się wiele interesujących gatunków i odmian brzóz o oryginalnym pokroju oraz ciekawej korze, które możemy uprawiać w naszych przydomowych ogrodach. Oto najciekawsze z nich. Brzoza pożyteczna Betula utilis to drzewo dorastające do 8-10 metrów o ażurowej, stożkowatej koronie i gładkiej korze. Może rosnąć i w słońcu, i w półcieniu. Poszukiwana przez wielu brzoza o białej korze to odmiany np. ‘Doorenbos‘, ‘Long Trunk‘ czy ‘White Light‘, są chętnie sadzone w europejskich ogrodach. Brzozy od A do Z Odmiana ‘Doorenbos‘, często spotykana w sprzedaży pod nazwą Betula jacquemontii, jest obecnie najpopularniejszą na rynku odmianą brzozy. Jej kredowobiała kora pięknie kontrastuje z ciemnozielonymi błyszczącymi liśćmi. Rośnie szybko i zdrowo, doskonale prezentuje się zarówno solo, jak i w grupie. Inne, podobne odmiany to ‘Grayswood Ghost‘ i ‘Silver Shadow‘. Ciekawą odmianą brzozy pożytecznej jest angielska selekcja o nazwie ‘Long Trunk‘. Drzewo to charakteryzuje się wyjątkowo oryginalnym, płaczącym, parasolowatym pokrojem oraz, podobnie jak odmiana ‘Doorenbos‘, gładką białą korą. Osiąga niecałe 5 m wys. Kolejną ciekawą odmianą, którą warto sadzić w parkach i ogrodach, jest brzoza ‘White Light‘. Ta irlandzka selekcja wyróżnia się atrakcyjną kremowobiałą korą, na której pojawiają się liczne beżowe paski – przetchlinki. To te odmiany brzozy uchodzą za najbardziej dekoracyjne. Odmiany brzozy nadrzecznej Brzoza nadrzeczna Betula nigra osiąga w Polsce nawet kilkanaście metrów wysokości. Jej największą ozdobą jest łuszcząca się kora w różnych odcieniach brązu i szarości. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym. Lubi ziemie żyzne, wilgotne, lekko kwaśne. Amerykańska odmiana brzozy nadrzecznej – ‘Fox Valley‘ – to jedna z najwartościowszych brzóz, całkowicie mrozoodporna, polecana przede wszystkim do małych ogrodów, bo osiąga zaledwie 5-6 m wysokości. Ma płaskokulistną koronę i kędzierzawą korę. Na młodych pędach jest ona szarobrązowa, łuszcząca się jak papier. Na starym pniu kora robi się spękana, biała, beżowa i żółtawa. 'Fox Valley' pięknie wygląda posadzona w grupach. Imituje wtedy naturalne zarośla. Odmiana ‘Summer Cascade’ wyróżnia się płaczącym pokrojem. Osiąga niewielkie rozmiary. Najlepiej wygląda w wyeksponowanym miejscu, np. nad zbiornikiem wodnym. Jeszcze bardziej spektakularną strukturą kory odznacza się brzoza dahurska Betula davurica. To wielopniowe, niskie drzewo (dorasta do ok. 8 m) o łuszczącej się płatami, intensywnie brązowo-szarej korze. Brzoza białochińska Betula albosinensis dorasta w Polsce nawet do 15 m, ma luźną, szeroko stożkowatą koronę. Największą ozdobą tego drzewa jest biało-żółtawo-brązowo-różowa kora. Dekoracyjne są też jej długie (do 15 cm), zwisające męskie kwiatostany. Gatunek ten preferuje gleby umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne. W surowe zimy zalecane jest okrywanie słomą lub agrowłókniną młodych egzemplarzy. Polecaną jej odmianą jest ‘Fascination‘. Brzoza białochińska przeznaczona jest do dużych ogrodów i parków. Brzoza karłowata - betula humilis Betula humilis naturalnie rośnie na obszarze Polski i całej środkowej Europy, we wschodniej Syberii, aż po północną Mongolię oraz na oderwanych stanowiskach przedgórza Alp i Karpat. Właśnie w Polsce przebiega południowa granica jej zasięgu. Można ją spotkać na niskich torfowiskach, podmokłych łąkach i w zaroślach wierzb na Pomorzu, Polesiu i Lubelszczyźnie. Jest to idealna brzoza do ogrodu. Przez ekologów określana jest mianem reliktu glacjalnego i jest pod ścisłą ochroną gatunkową. Tworzy gęste krzewy dorastające do 2-3 m. Kora na pędach jest czerwonobrunatna, a młode pędy pokryte są włoskami z wyraźnymi żółtymi gruczołkami. Inna odmiana, brzoza karłowata Betula nana L. to niski krzew o bardzo różnej wysokości, dorastający od 20 do 70 cm. Jego pędy pokładają się, a z czasem ukorzeniają. Jest to najniższa ze wszystkich brzóz występujących naturalnie w Polsce. Gałęzie tego krzewu pokładają się, a końce wznoszą się łukowato. Liście jesienią wybarwiają się na pomarańczowo lub czerwono. Kwiaty brzozy, popularnie nazywane kotkami, dojrzewają już w kwietniu. W ogrodach brzoza karłowata i niska ładnie prezentują się posadzone w miejscach wilgotnych razem z turzycami i kniecią błotną. Mogą również rosnąć na rabatach naturalistycznych razem z wrzosami oraz w ogrodach skalnych. Jesienią ładnie wybarwiają się na czerwono i żółto, wówczas krzewy są bardzo ozdobne. Prowadzone w formie piennej, którą otrzymuje się w wyniku szczepienia, tworzą malownicze niskie drzewka, nadające się do sadzenia w pojemnikach. Dobrze rosną na glebach wilgotnych, kwaśnych, na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Gdzie można kupić sadzonki brzozy? Jest ona raczej dostępna w szkółkach specjalizujących się w uprawie drzew i krzewów. Brzoza - preferowane stanowisko Rodzaj Betula obejmuje wiele gatunków, które znakomicie radzą sobie w naszej strefie klimatycznej. Powinny być jak najczęściej sadzone w przydomowych ogrodach i parkach, nie tylko z uwagi na różnorodne wymagania glebowe, ciekawe kształty korony, ale przede wszystkim na piękno ich kory: kolor oraz jej strukturę. Warto pamiętać o tym, że chcąc dodatkowo podkreślić urodę kory tych drzew, należy je posadzić na odpowiednim tle oraz obsadzić roślinami o dobranej wysokości. Brzozy o białej korze, np. ‘Doorenbos’ czy ‘White Light’, wyglądają atrakcyjnie na ciemnozielonym tle (np. sosny czarnej), na wiosnę zaś pięknie kontrastują z ich korą kwitnące miodunki, ułudki, przylaszczki. Brzoza nadrzeczna ‘Fox Valley’ znakomicie prezentuje się na tle ceglanego muru, podsadzona zimozielonym barwinkiem. Sok z brzozy Mniej więcej w połowie marca w brzozach zaczynają intensywnie krążyć soki. Trwa to ok. 2-3 tygodni, do chwili gdy pączki zaczynają przeobrażać się w listki. W czasie tych kilkunastu dni drzewa pobierają z ziemi duże ilości wody i mikroelementów, które są przetwarzane w substancje odżywcze doprowadzane do wszystkich, nawet najodleglejszych części pędów. Nasi przodkowie zbierali i pili sok, by wzmocnić i oczyścić organizm po wyczerpującej zimie. Wiedzieli, co robią, bo oskoła, jak po staropolsku nazywa się sok z brzozy, zawiera wartościowe cukry, kwasy organiczne i mikroelementy, które działają niemal jak eliksir młodości: są dobre na nerki, działają korzystnie na cerę. Pobieranie soku z brzozy Są dwie podstawowe techniki zbierania soku: z gałęzi i z pnia. Pierwsza jest mniej wydajna i polecana do jednokrotnego zastosowania. Polega ona na odcięciu końcówki pędu i wsunięciu nań butelki. Butelkę trzeba podwiązać do gałęzi sznurkiem, a najlepiej zakleić taśmą klejącą, tak by do środka nie przedostawały się nieczystości, a także łakome na sok mrówki (zebrany sok dobrze jest przefiltrować przez gazę lub drobnooczkowe sitko). Drugi sposób zbierania soku jest bardziej inwazyjny, aczkolwiek wydajniejszy, a polega na wywierceniu w pniu niewielkiego otworu. Jego głębokość nie powinna przekraczać 5 cm. Nie ma powodów, by wykonywać głębszy odwiert, bo najwięcej soków i tak krąży w zewnętrznej części pnia, a nie w jego środku. Średnica otworu nie powinna przekraczać 5 mm. Otwór wiercimy na wysokości kolan, najlepiej po stronie północnej, i wtykamy weń drewnianą, plastikową lub metalową rurkę (można na nią nasunąć elastyczny wężyk). Pod taki prowizoryczny kranik podstawiamy duże szklane naczynie. Zgodnie z niepisanym kodeksem dobrych praktyk w jednym drzewie wykonujemy tylko jeden odwiert służący do jednorazowego pobrania soku. Wybieramy dorosłe drzewa o średnicy pnia ok. 20 cm. Po zebraniu soku otwór zatykamy drewnianym kołkiem lub uszczelniamy żywicą, a okaleczony pień zabezpieczamy maścią ogrodniczą. Brzozy są drzewami wytrzymałymi i nawet utrata kilku litrów soku nie powinna osłabić ich witalności. Zalety soku z brzozy Sok brzozowy ma ledwie wyczuwalny słodkawy smak. Choć jest w zasadzie bezwonny, szybko chłonie zapachy z otoczenia. Po zebraniu należy go przechowywać w lodówce nie dłużej niż 3-5 dni. W sklepach można spotkać soki butelkowe pasteryzowane, o smaku aronii, dzikiej róży, jabłka, cytryny. Sok naturalny można podać z plasterkiem pomarańczy lub limonki, wyłącznie na zimno. Soku nigdy nie podgrzewamy. Z jednego drzewa zbierzemy nawet 5 litrów cieczy na dobę, ostatecznie zależy to od stanowiska i wielkości drzewa. W kuracji oczyszczającej zaleca się pić trzy szklanki soku dziennie. Pozyskiwanie oskoły ma długie tradycje zwłaszcza w Rosji, w Kanadzie popularne jest zbieranie soku klonowego. Brzoza właściwości lecznicze posiada więc bardzo korzystne dla ludzkiego zdrowia. drzewo liściaste (o szarej, gładkiej korze) BRZOZA. drzewo o białej korze. BRZÓZKA. młode drzewo o białej korze. brzoza. drzewo o szarej lub białej korze.Opis Eukaliptus Pulchella Piękne drzewko, które urozmaici twoje wnętrze. Jeżeli chcesz dopełnić swoją domową dżunglę czymś nie oczywistym, to ta roślina jest zdecydowanie dla ciebie! Jej piękne długie liście i krzaczkowaty pokrój sprawią, że twoje pomieszczenie nabierze nowego charakteru. Walory rośliny łatwa uprawa, piękne, długie liście, krzaczkowaty pokrój, ciekawa ozdoba wnętrz, roślina ozdobna, Jak dbać o roślinkę? Roślinka nie jest zbyt wymagająca w uprawie. Stanowisko: Jasne Podłoże: żyzne i przepuszczalne Podlewanie: Stale wilgotne (bez przelewania i zastojów wody) Wysokość: 16 cm Doniczka: 35 cm Szczegóły produktu
KULA OŁOWIANA DO BRONI MYŚLIWSKIEJ O GŁADKIEJ LUFIE - 4 - 9 liter - Hasło do krzyżówki. 🔔 Wyszukiwarka haseł do krzyżówek pozwala na wyszukanie hasła i odpowiedzi do krzyżówek. Wpisz szukane "Definicja" lub pole litery "Hasło w krzyżówce" i kliknij "Szukaj"!
Zimą kora to nie tylko jeden z elementów dekoracyjnych, ale również cecha pomagające w identyfikacji gatunków. Oznaczając 3 najczęściej uprawione gatunki surmii okazuje się, że różnią się pomiędzy sobą korą. Oznaczanie tych gatunków w stanie bezlistnym powinno zatem nie obejmować ocenę pędu, który moim zdaniem jest trudny a studium owoców i właśnie kory. Bardzo charakterystyczną korę posiada również kasztanowiec gładki (Aesculus glabra) z bardzo widocznymi przetchlinkami czy strączyn żółty (Cladratis kentukea) o gładkiej szarej korze, przez wielu autorów porównywany z korą buka. Poniższa rycina zwiera zestawienie 20 gatunków drzew, które można spotkać na terenach zieleni historycznej, ogrodach botanicznych i arboretach. Surmia bignionowa (Catalpa bignonioides) – kora jasnobrązowa łuskowata. Surmia żółtokwiatowa (Catalpa ovata) – kora podłużnie spękana. Surmia wielkokwiatowa (Catalpa speciosa) – kora podłużnie, głęboko, bruzdowana. Ambrowiec amerykański (Liquidambar styraciflua) – kora brązowa, głęboko bruzdowana. Grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum) – kora jasnoszara, wąsko, podłużnie, spękana, odstająca. Wiązowiec zachodni (Celtis occidentalis) – kora szara, chropowata z korkowatymi wyrostkami , starsza +/- łuskowata. Kasztanowiec gładki (Aesculus glabra) – kora szara, korkowata, z wyraźnymi przetchlinkami. Orzech czarny (Juglans nigra) – kora czarna, głęboko spękana. Skrzydłorzech kaukaski (Pterocarya fraxinifolia) – kora ciemnoszara głęboko spękana/bruzdowana. Leszczyna turecka (Corylus colurna) – kora jasnoszara, tafelkowato spękana. Żółtnica pomarańczowa (Maclura pomifera) – kora żółta, podłużnie spękana, włóknista. Sofora chińska (Styphnolobium japonicum) – kora ciemna prawie czarna głęboko bruzdowana. Glediczia trójcierniowa (Gleditsia triacantos) – kora podłużnie spękana, ciemna. Strączyn żółty (Cladrastis kentukea) – kora popieltoszara, gładka, cienka podobna jak u buka. Kłęk amerykański (Gymnocladus dioica) – kora, ciemna – czarna, spękana. Ośnieża karolińska odm. drzewiasta (Halesia carolina var. monticola) – kora gruba, łuszczy się tafelkowato. Kora jasnobrązowa (rożne odcienie brązu) pomiędzy wyraźne żółte smugi, dość dekoracyjna. Dąb biały (Quercus alba)– kora łuszczy się szerokimi płatami. Klon cukrowy (Acer saccharum) – kora szara płytko spękana. Tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera) – kora głęboko bruzdowana, z jaśniejszymi smugami pomiędzy bruzdami. Chmielograb europejski (Ostyria carpinifolia) – ciemna, tafelkowato spękana. Literatura : Bugała W. Drzewa i Krzewy. Wyd. PWRiL, Warszawa 2000, Seneta W. Drzewa i krzewy liściaste, A-B; tom I .Wyd. PWN, Warszawa 1991, Seneta W. Drzewa i krzewy liściaste, C; tom II. Wyd. PWN, Warszawa 1994, Seneta W. Drzewa i krzewy liściaste, D-H; tom III. Wyd. PWN,Warszawa, 1996. Seneta W., Dolatowki J. Dendrologia. Wyd. PWN, Warszawa 2011. Mit o Demeter i Korze należy interpretować na kilku płaszczyznach. Jest to opowieść. o miłości matki i córki oraz o uczuciach, jakie im towarzyszą, kiedy córka wstępuje. w związek małżeński. Matce bardzo ciężko jest się pogodzić z ostatecznym. rozstaniem z dzieckiem. Mit stanowi również wyjaśnienie zjawiska zmienności. Buk zwyczajny odmiany czerwonolistnej różni się od typowego buka barwą liści i kwiatów. Pokrój i wymiary są podobne jak u zwykłego zielonego buka. Spośród wszystkich odmian buka czerwonolistna odmiana jest najczęściej spotykana w parkach. Często zdarzają się stare okazy zjawiskowej zwyczajny ‘Purpurea’ w parku im. Klepacza, 02-05-2017Podobnie jest w Łodzi – czerwonolistne buki są najczęściej i najliczniej reprezentowane spośród czterech odmian ozdobnych spotykanych w historycznych nasadzeniach w parkach i ogrodach. Kilka z nich to pomniki odmiany czerwonolistnej przy Instytucie Europejskim mieszczącym się w dawnej willi Schweikerta na Piotrkowskiej 262/264. Barwa liści jest uderzająco jaskrawa wiosną, na przełomie kwietnia i maja. 02-05-2017Odmiana czerwonolistna buka znana jest od 1750 r. i szeroko rozpowszechniona w parkach. Należy do najcenniejszych odmian o purpurowych liściach wśród wszystkich naszych intensywne zabarwienie mają młode liście odmiany czerwonolistnej. Ogród Botaniczny w Łodzi, 06-05-2018Buki odmiany czerwonolistnej pięknie prezentują się sadzone pojedynczo (jako tzw. solitery), w grupach po kilka sztuk lub w alejach. Są też cennym materiałem na żywopłoty – pod warunkiem regularnego czerwonolistny w parku Klepacza, 02-05-2017Buki odmiany czerwonolistnej w otwartych miejscach wyrastają w wielkie drzewa o szerokich, kulistych koronach. Rosnąc w zwarciu wśród innych drzew mają wyżej osadzoną koronę i węższy buka odmiany czerwonolistnej. Park Klepacza, 03-02-2018Różni autorzy rozmaicie klasyfikują czerwonolistne buki. Włodzimierz Seneta w „Drzewach i krzewach liściastych D-H” (1996) określa czerwonolistne buki jako formę purpurową (f. purpurea). Jest to zbiorowa nazwa dla czerwonolistnych (purpurowych) buków o mniej lub bardziej intensywnym zabarwieniu obejmująca okazy uzyskane z selekcji siewek, jak również klony rozmnażane się liście i kwiatostany buka odmiany czerwonolistnej na zieleńcu przy szpitalu CKD. To młody okaz, być może należy do którejś z wyodrębnionych nowszych odmian. 29-04-2017Z wrzecionowatych, długich pąków buka poprzez rozkręcanie rozwijają się młode liście. W przypadku odmiany czerwonolistnej mają w okresie rozwoju barwę ciemnopurpurową, niekiedy czarnopurpurową, zwłaszcza na wiosnę, latem brązowoczerwoną lub zieloną z purpurowym odcieniem. Często prawie nie zmieniają barwy do jesieni. Najbardziej cenione są takie właśnie okazy o liściach intensywnie purpurowych w ciągu całego okresu wegetacyjnego. Kolor jest bardzo zmienny, gdyż oprócz form szczepionych wiele jest okazów rozmnażanych z nasion. W wyniku rozmnażania z nasion uzyskuje się okazy o różnej intensywności barwy. Siewki o słabszym zabarwieniu opisuje się często jako ‘Cuprea’ – odmiana cebulice syberyjskie (Scilla siberica) kwitnące pod bezlistnym jeszcze czerwonym bukiem w parku Klepacza. 24-03-2017W „Dendrologii” Dolatowskiego i Senety (wydanie z 2008) odmiana czerwonolistna buka określona jest jako ‘Atropunicea’:Kultywarów tego typu jest sporo, tworzą one grupę F. sylvatica Grupa Purpurea; co najmniej kilka rzadszych odmian z tej grupy także i u nas, zwłaszcza na zachodzie kraju, na przykład ‘Purpurea Latifolia’, ‘Riversii’, ‘Spaethiana’, ‘Swat Magret’.Pożółkłe liście buka czerwonolistnego jesienią. To okaz rosnący najbliżej Zgierskiej. Park Julianowski, 05-11-2017Do grupy tej nie należą kultywary czerwonolistne, które odznaczają się innym pokrojem lub kształtem liści niż właściwy dla typowego czerwonolistny buk w Ogrodzie Botanicznym w Łodzi, 06-05-2018Ten sam buk w Ogrodzie Botanicznym, 06-05-2018Buk czerwonolistny z rewersyjnymi zielonymi gałęziami – zdjęcie ze spaceru dendrologicznego z Robertem Sobolewskim. Wrocław, Park Południowy, 19-05-2018Czasami w koronach czerwonolistnych buków pojawiają się zielone gałęzie rewersyjne, czyli powracające do formy czerwonolistny przy Instytucie Europejskim na Piotrkowskiej z łódzką katedrą w tle. 02-05-2017Trochę zielonego, trochę czerwonego. Buk na tzw. “gródku” w Parku Julianowskim, 15-05-2017Czerwonolistny buk na początku czerwca. Park Poniatowskiego, 02-06-2017Ten sam buk z Parku Poniatowskiego prawie dwa miesiące później. Latem liście stopniowo zielenieją. 27-07-2017Liście buka czerwonolistnego z parku Poniatowskiego w pełni lata – tylko nerwy pozostały purpurowe. 27-07-2017Buk czerwonolistnej odmiany z parku Poniatowskiego w wersji prawie bezlistnej. 25-11-2017Pień buka odmiany czerwonolistnej z Parku Poniatowskiego, 30-11-2017Buk zwyczajny ‘Purpurea’ przy Instytucie Europejskim, Piotrkowska 262/264, 02-05-2017W pierwszych dniach po rozwinięciu młode liście buka są bardzo cienkie i wyraźnie prześwitujące. Park Julianowski, 29-04-2017Buk czerwony jest drzewem wyjątkowo dekoracyjnym ze względu na błyszczące, czerwone ulistnienie, charakterystyczne zwłaszcza wczesną wiosną, gdy promienie słoneczne zabarwią liście na krwistoczerwono. – czytamy w książce „Parki Łodzi” pod redakcją Jakuba Mowszowicza wydanej w 1962 r. Czerwonolistne buki zjawiskowo prezentują się na przełomie kwietnia i maja. Park Klepacza, 02-05-2017Jeden z najpotężniejszych i najpiękniejszych w Łodzi czerwonolistnych buków rośnie w parku im. Klepacza, 200 m od ulicy Piotrkowskiej, w pobliżu katedry, tuż przy halach EXPO. W publikacji “Park im. ks. bp. Michała Klepacza” wydanej w 2014 r. pod redakcją Profesora Romualda Olaczka w serii “Parki i ogrody Łodzi” poświęcono mu kilka zdań:Drugie drzewo imponujących rozmiarów rośnie w pobliżu wejścia do parku od strony narożnika ulic Wólczańskiej i Skorupki. Jest to buk pospolity odmiany czerwonolistnej, potężne drzewo o pniu obwodu 4,62 m. Jego liście, z wczesnowiosennych zielonych zmieniają się w ciemnoczerwone, niektóre prawie czarne, późnym latem bledną i zielenieją, a jesienią stają się złocistoczerwone. Czerwonolistne buki należały do ulubionych drzew ubarwiających zieleń parkową na przełomie XIX i XX w., zwłaszcza w parkach zakładanych przez ogrodników niemieckich. Rosną tez w kilku innych parkach Łodzi. Ten w parku Klepacza został posadzony wraz z założeniem ogrodu przy buka odmiany czerwonolistnej w Parku im. Klepacza, 03-02-2018Imponujące buki odmiany czerwonolistnej spotkamy w Łodzi w parku im. Adama Mickiewicza na buk rosnący na pagórku przy źródle. Park Julianowski, 29-04-2017We wspomnianych „Parkach Łodzi” autorzy piszą: Po obejściu strumyka (…) skierujemy uwagę na pagórek wznoszący się po prawej stronie ścieżki. Na szczycie stoi stary, próchniejący już buk zwyczajny odmiany czerwonolistnej, Fagus silvatica L. var. atropurpurea Kirch. (…). Na pagórku nad strumykiem dalej rośnie stary buk odmiany czerwonolistnej (widoczny na zdjęciu powyżej). Czyżby to ten sam, “próchniejący już” przed 55 laty?Liście buka rosnącego na pagórku przy źródełku. Ten sam okaz co na zdjęciu powyżej szybko przebarwia liście początkowo purpurowej barwy na bardziej zielone. Na brzegu liści widać charakterystyczne dla buków orzęsienie. Park Julianowski, 05-05-2018Pod czerwonolistnymi bukami można czasem znaleźć siewki o mniej lub bardziej purpurowych liściach. Ta wyrosła pod bukiem na pagórku przy źródełku. Samosiejki – pomimo cennego materiału genetycznego – zwykle giną podczas koszenia. Park Julianowski, 05-05-2018Czerwonolistne buki rozmnażane z nasion powtarzają cechy liści w wysokim procencie. Wśród siewek jest zwykle około 5% roślin czerwone – ale to nie jesień, tylko wczesna wiosna. Czerwonolistny buk przy Zgierskiej w Parku Julianowskim. 29-04-2017Potężny czerwonolistny buk nawet po opadnięciu liści prezentuje się efektownie. Gładki popielaty pień wygląda jak noga słonia. Ten okaz rośnie blisko ulicy Zgierskiej. To o nim Profesor Olaczek pisze, że jest najładniejszy spośród kilku buków tej odmiany rosnących w Parku Julianowskim. 17-11-2018W wydanym w 2016 r. pod redakcją Profesora Olaczka przewodniku “Park im. Adama Mickiewicza (Park Julianowski)” czytamy:Ale uwagę przyciąga przede wszystkim buk pospolity odmiany czerwonolistnej, rosnący w narożniku tej kwatery. Jest to wspaniałe drzewo z gęstą koroną i pniem o gładkiej korze, o 4,5 m obwodu. W 1962 r. miał 2,70 m, w czasie 54 lat przyrósł o 1,80 m. Jego liście mają wiosną kolor polerowanej miedzi, latem ciemnieją, jesienią są jaskrawo purpurowe. Buki tej odmiany były ulubionymi drzewami, zwłaszcza w ogrodach osób związanych z niemiecką kulturą. W Julianowie rośnie ich kilka, wszystkie ponadstuletnie, ten jest najładniejszy. Trudno uwierzyć, że potęzny pień o gładkiej korze liczy sobie zaledwie 130 buka rosnącego przy Zgierskiej w Parku Julianowskim mają wiosną kolor polerowanej miedzi. 29-04-2017Wyjątkowo dorodny czerwonolistny buk został rozpołowiony przez huragan latem 2011 r. Miał być wycięty, ale dzięki zabiegom konserwatorskim żyje do dziś. Park Julianowski, 16-05-2017Pień buka odmiany czerwonolistnej z wyraźnie widocznym miejscem szczepienia. Wygląda na problem z niezgodnością fizjologiczną zrazu i podkładki. Park Julianowski, 16-05-2017Przepis europejskich Cyganów: z liści bukowych można zrobić herbatę przeciw depresji, lękom, zjawom. Pić napar w małych dawkach 1-2 filiżanki dziennie. (Josef Jonas, Josef A. Zentrich, Poradnik zdrowia medycyny ludowej; Recepty różnych narodów, 1994) Ten sam okaz co na zdjęciu powyżej w całej okazałości. Park Julianowski, 16-05-2017W lecznictwie ludowym praktykowano żucie świeżych liści buka jako środek uśmierzający ból zębów i likwidujący obrzęk dziąseł. Napary z suchych liści stosowano przy nieżytach żołądka. (Kuźniewski, Augustyn-Puziewicz, Przewodnik ziołolecznictwa ludowego,1986)Młode liście i kwiatostany buka. Zieleniec przy CKD, 29-04-2017Charakterystyczne dla buka są delikatne włoski na obrzeżu blaszki liściowej. Młode liście buka są miękkie i delikatne, mają przyjemnie kwaskowaty smak bez żadnej goryczki. Im młodsze tym są smaczniejsze. Do jedzenia nadają się czerwone liście buka tak samo jak typowe zielone. Łukasz Łuczaj pisze o bukach: Młode liście mają bardzo miły kwaskowaty smak, idealne na sałatki. Niestety wykorzystywać je można tylko przez 2-3 tygodnie wczesną wiosną, kiedy nie są jeszcze twarde i gorzkie. Czasem można też trafić na drugi okres wzrostu liści w lecie, wtedy też najmłodsze liście są jadalne. Nie wszystkie buki wypuszczają liście równocześnie, dlatego podany wyżej dwu-trzytygodniowy okres może się przedłużyć. Profesor Łuczaj podaje też przepis na nalewkę z liści atrakcyjne to ogniste ulistnienie przy stalowo zimnym pniu. Park Julianowski, 29-04-2017Pomiary buka rosnącego w Parku Julianowskim w pobliżu ulicy Zgierskiej znajdziecie w Rejestrze Polskich Drzew Julianowski, 29-04-2017Przeczytajcie jak pięknie pisał o bukach Bronisław Gałczyński w swej książce “Drzewa liściaste leśne i alejowe”wydanej przed 90 laty, w 1928 r.:BUKGŁADKI I nie wszędzie się udaje. Trudny jest do wychowania. Wymaga nietylko dobrej ziemi, ale i wilgotnej atmosfery. Za to tam, gdzie ma dobre warunki, tam staje się zdobywcą lasu i powoli, cierpliwie, w ciągu wieków, dęby wypiera. Młody buk rośnie dobrze w cieniu starego dębu, a kiedy urośnie i stanie się starym bukiem, wówczas wszystkie młode dęby zagłuszy, które próbowałyby rosnąć w jego to jedno z najpiękniejszych drzew: pień prosty, wysoki o korze jasnej i gładkiej, jak wyniosła popielata kolumna, dźwiga kształtną kulistą koronę złocisto zielonym liściem bogato ubraną. Nawet pojedynczo stojący buk bardzo wysoko niesie koronę. Dlatego jest stare przysłowie: „Jak chłop z buka spadnie to sobie odpocznie”.Za młodu rośnie bardzo powoli. Dwudziestoletni buk nieraz zaledwie 6 metrów dorasta. Później zato rośnie bardzo szybko i mając lat 80 miewa już 30 metrów wzrostu i półtora metra średnicy pnia. W lesie buków stuletnich nawet w najbardziej upalny dzień letni — chłodno jest jak w starej bukowego drzewa najwięcej robi się krzeseł i foteli. Ale stary buk z wielkich swych nadziemnych korzeni tworzy już za życia fotele i leżaki, w których wygodnie wypocząć sobie można. To też od najdawniejszych czasów miejsce pod bukiem było bardzo cenione jako miejsce wypoczynku. Starożytni uważali, że cień orzecha jest szkodliwy, natomiast cień buka działa dobro też z bukowego drzewa zdawna robiono, i dzisiaj robią. W języku staropolskim buk oznaczał nietylko drzewo ale i pałkę. Mówiło się: wsypałem mu parę i dzięcioły to najchętniejsi starych buków lokatorzy. Wiewiórka szybko biega po gładkim pniu buka, pomiędzy jego wielkiemi nadziemnemi korzeniami robi sobie spiżarnie i chowa tam bukowe orzeszki (bukiew). Pukanie dzięcioła i jego szyderczy śmiech często słychać w bukowym lesie. Natomiast słowik podobno nigdy na buku nie hrabstwie Sussex, w Anglji, jest stary las bukowy, zwany lasem św. Leonarda. Podobno św. Leonard bardzo lubił spoczywać w cieniu buków i rozmyślać, ale mu w tem przeszkadzały w dzień żmije, a w nocy słowiki. Pomodlił się tedy o bezpieczeństwo i o ciszę nocną tak skutecznie, że od tego czasu pod bukami niema żmij, a na bukach niema kora buka odwieczną stanowi dla kochanków pokusę do wycinania na niej imienia ukochanej. Już Parys wycinał na buku imię pierwszej swojej kochanki, Oenony. W napisanym przez Owidjusza liście Oenony do Parysa, pięknie przetłomaczonym przez prof. Tad. Zielińskiego, znajduje się taki ustęp:„Buki leśne noszą na korze imię moje, twoim wyryte nożem: imię Oenony. Bukii rosną ku górze i jednocześnie wznoszą ku górze moje imię. Wyżej, coraz wyżej, rośnijcie, drzewa moje drogie, wznoście moją chwałę”.Buk może być ozdobą każdego parku, ale rosnąć będzie tylko tam, gdzie ma dobrą ziemię i dosyć wilgoci nietylko w gruncie, ale i w powietrzu. Dlatego dziko rośnie u nas na południu, na zachodzie i na Pomorzu, to jest tam, gdzie jest dużo opadów atmosferycznych. Przesadzać się daje z trudnością. W młodości lęka się zarówno burz, jak i upałów i rośnie bardzo wolno. Z tych wszystkich powodów wspaniałe to drzewo nie nadaje się zupełnie do sadzenia na ulicach miast, i nawet na drogi wiejskie nie jest odpowiednie, tembardziej, że jest bardzo mało odporne na dym i czerwonolistny w parku Klepacza, 02-05-2017Ten sam buk z dystansu. Park Klepacza, 02-05-2017Jeszcze raz okaz z Piotrkowskiej. 02-05-2017 Jarzębina Nevezhinskaya osiąga w wieku dorosłym od 10 do 15 m wysokości, ma gęstą koronę o szerokiej piramidzie. Jest to drzewo o gładkiej korze o bladobrązowym lub czerwonawo-bordowym odcieniu i solidnych zaokrąglonych eliptycznych liściach o postrzępionym kształcie krawędzi. Do najbardziej charakterystycznych gatunków pod względem kory można wyróżnić, brzozę brodawkowatą (Betula pendula) ze względu na białą korę barwę, którą zawdzięcza betulinie. Ponadto w tej grupie drzew znajduje się: buk pospolity (Fagus sylvatica), garb pospolity (Carpinus betulus). Charakterystyczną korę posiada również klon jawor (Acer pseudoplatanus) oraz czereśnie ptasią (Prunus avium). Najbardziej zróżnicowane gatunki drzew w obrębie rodzaju pod względem kory to na pewno klony. Charakterystyczna łuszcząca się kora klona jaworu zdecydowanie różni się od klona pospolitego (Acer platanoides) i polnego (A. campestre), posiadające mniej bądź bardziej spękane korowiny. Ciężej natomiast rozpoznać po korze natomiast poszczególne gatunki lip. Na zdjęciach jednak widać, że spękania w korze lipy drobnolistnej (Tilia cordata) są drobniejsze od tych w korze lipy szerokolistnej (Tilia platyphyllos). charakterystyczną korę mają również wiązy. Niemniej jednak w samych opisach kory wg różnych autorów zdarzają się niezgodności, zwłaszcza dla tych gatunków, o mniej charakterystycznej korowinie. Należy pamiętać jednak, że umiejętność dopasowania odpowiedniej kory do gatunku jest przydatna. Przydaje się w szczególności w przypadku wykonywania inwentaryzacji dendrologicznych, w miejscach gdzie drzewa rosną w zwarciu, a korony ich są wysoko usytuowane i nie mamy bezpośredniej możliwości oznaczyć gatunku po pędzie. Grab pospolity (Carpinus betulus) – Kora gładka, ciemno-popielatoszara z jasnymi smugami. Buk pospolity (Fagus sylvatica) – Kora cienka, gładka, popielatoszara. Wiąz szypułkowy (Ulmus laevis) – Kora jasnoszara, spękania, łuszcząca się tafelkowato. Brzoza brodawkowata (Betula pendula) – Cienka, łuszcząca się okrężnymi płatami. Białe zabarwienie kory zawdzięcza związkowi zwanemu betulinie. Należy ona do terpenów i występująca w formie krystalicznych skupisk w dużych, cienkościennych, powstających na wiosnę komórkach, nadając charakterystyczny kolor kory. U nasady starych pni czarna, gruba czarna i spękana. Olsza czarna (Alnus glutinosa) – Kora prawie czarna, drobno, tafelkowato spękana – w formie regularnych płytek. Jarząb szwedzki (Sorbus intermedia) – Kora szara, gładka, cienka spękana. Jarząb brekinia (Sorbus torminalis) – Kora ciemnobrązowa, łuszcząca się drobnymi płatami rzadziej spękana. Klon pospolity (Acer platanoides) – Kora ciemnoszara z drobnymi pionowymi płytkimi spękaniami. Klon jawor (Acer pseudoplatanus) – Kora jasnoszara, na starych pniach łuszczy się dużymi cienkimi płatami. Klon polny (Acer campestre) – Kora brązowo-szara drobno spękana. Lipa drobnolistna (Tilia cordata) – Kora szara, podłużnie, drobno spękana, w przekroju poprzecznym w kształcie trapezu. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos) – Kora szara, płytko, podłużnie spękana. Jesion wyniosły (Fraxinus excelsior) – Kora szara, podłużnie spękana. Dąb szypułkowy (Quercus robur) – Kora ciemnobrązowa, gruba, z głębokimi, dość krótkimi (na długość) w przekroju poprzecznym trójkątnymi spękaniami. Czereśnia ptasia (Prunus avium) – Kora czerwonobrązowa, cienka, często błyszcząca z wyraźnymi przetchlinkami, łuszczy się okrężnymi płatami. Literatura: Andrzejczyk T., Dąb szypułkowy i bezszypułkowy, hodowla. Wyd. PWRiL, Warszawa 2009. Bednorz L. Jarząb brekinia Sorbus torminalis(L.) Crantz w Polsce. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 2010, Bugała W. Drzewa i Krzewy. Wyd. PWRiL, Warszawa 2000, Gil W.(red.). Jesion wyniosły, hodowla i zagrożenia. Wyd. PWRiL, Warszawa 2010. Seneta W., Dolatowki J. Dendrologia. Wyd. PWN, Warszawa 2011, Witkowska-Żuk L. Rośliny Leśne. Wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza,Warszawa 2013 Bugała W. (red.). Grab zwyczajny. Wyd. Sorus, Poznań-Kórnik 1993, Białobok S.(red.) Buk zwyczajny. Wyd. Warszawa-Poznań 1990, Boratyński A.(red.), Bugała B.,(red.). Dęby. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 2006, Bugała W.(red), Boratyński A.(red.), Iszkuło (red.). Wiązy. Bogudzki Wyd. Naukowe, Poznań-Kórnik 2015, Białobok S.(red.). Lipy. Wyd. Arkadia, Poznań 1991, Bugała W.(red.). Klony. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 1999.Jest to wiecznie zielone drzewo iglaste o srebrzystoszarej gładkiej korze. Z wiekiem kora staje się grubsza i popękana. Kształt korony zależy również od liczby lat. Młoda jodła ma spiczastą koronę, podobną do piramidy. W połowie lat staje się owalny. W wieku dorosłym kształt topu staje się matowy.
Od pewnego czasu czytam różne wypowiedzi na temat pękania kory drzew. Niestety są to wypowiedzi dotyczące drzew owocowych. U mnie jest problem pękania kory pnia drzew ozdobnych, prawdopodobnie przyczyną jest jakaś choroba. Rzecz w tym, że nie wiem jaka i tym samym nie znam preparatów, które by temu zaradziły. Pierwsze objawy tego zjawiska dostrzegłem na dębie kanadyjskim, a obecnie zauważyłem takie objawy na jarząbie. Szkoda by było, żeby te piękne drzewa uległy nie znanej mi chorobie. Dlatego będę wdzięczny za każdą wskazówkę, która pomoże mi w ich uratowaniu. Mogę dodać że wokół pęknięć kora ma zmieniony kolor na ciemniejszy). Architekt krajobrazu ze specjalizacją "zieleń zabytkowa". Pisała i redagowała teksty o zakładaniu, urządzaniu i pielęgnacji ogrodów. Fascynowało ją tradycyjne ogrodnictwo i rolnictwo, bo zapomniane dziś metody uprawy roślin - nawet w naszym "zchemizowanym" trującym świecie - pozwalają nieco lepiej żyć. Takie pęknięcia mrozowe pojawiają się nie tylko na pniach drzew owocowych, ale też na innych o gładkiej ciemnej korze, w miejscach silnie nagrzewających się zimą od promieni mocno operującego słońca. Nocą, gdy temperatura gwałtownie spada, tkanki się kurczą i kora (a czasami pień) może pękać. Jeśli przyczyną uszkodzenia jest pęknięcie mrozowe, opatrzenie sztuczną korą jest dobrym posunięciem, bo zamyka patogenom chorobotwórczym drogę w głąb tkanek. Teraz trzeba czekać, aż drzewka same zagoją rany (dawniej zalecano oczyszczenie takiego miejsca do zdrowej tkanki, ale obecnie uważa się, że to przynosi więcej szkody niż pożytku).Inną przyczyną może być rak drzew owocowych - choroba, która atakuje także niektóre inne drzewa rosnące w sąsiedztwie roślin owocowych, jak buki, jarzęby, głogi, topole, wierzby, jesiony. Objawy to obumieranie kory i drewna. W początkowym etapie rozwoju choroby wygląda to jak mrozowa zgorzel kory. W okresie późnej jesieni i zimy na obumarłej korze w obrębie ran tworzą się skupienia zarodników w postaci czerwonobrunatnych kulistych tworów o średnicy 1-2 mm. Do zakażeń dochodzi przez uszkodzenia kory, ale także przez blizny po opadłych liściach czy owocach. Chorobie sprzyjają wilgotne stanowiska. Ratunkiem może być opryskanie wczesną wiosną którymś z preparatów miedziowych, np. Miedzianem 50 WP (powtórzyć w okresie opadania liści). Inne porady tego ekspertadrzewo o gładkiej, szarej korze ★★★ KORA: biała brzozy ★★★ GRABY: wysokie drzewa o szarej korze ★★★★ mariola1958: KOZAK: grzyb spod brzozy ★★★ RÓZGI: gałązki brzozy bez liści ★★★ SIWEK: koń szarej maści ★★★ WITKA: wiotka gałązka brzozy ★★★ BRZOZA: liściaste drzewo o białej korze Hasła do krzyżówek pasujące do opisu: DRZEWO LIŚCIASTE O GŁADKIEJ KORZE Poniżej znajduje się lista wszystkich znalezionych haseł krzyżówkowych pasujących do szukanego przez Ciebie opisu. drzewo liściaste o gładkiej korze (na 3 lit.) Sprawdź również inne opisy hasła: BUK Fagus - rodzaj drzew z rodziny bukowatych (Fagaceae) obejmujący ok. 10 gatunków, charakterystyczny dla umiarkowanej strefy klimatycznej na półkuli północnej (na 3 lit.) drewno bukowe (na 3 lit.) drzewo liściaste o wysokości do 40 m; jadalne orzeszki zwane bukwiami, drzewo cenione w meblarstwie i przemyśle ceramicznym (na 3 lit.) pospolite drzewo liściaste (na 3 lit.) Zobacz też inne hasła do krzyżówek podobne kontekstowo do szukanego przez Ciebie opisu: "DRZEWO LIŚCIASTE O GŁADKIEJ KORZE". Znaleźliśmy ich w sumie: 357 DRZEWO OLIWNE, KORKOWIEC, SOSNA BŁOTNA, MORWA, DRZEWO KOSMICZNE, NIEPOKALANEK MNISI, KATALPA, DRZEWO CHLEBOWE, DRĄŻNIA, MALIMO, KRYSZTAŁ DENDRYTYCZNY, GRUSZA OLIWNIKOWA, OLIWKA, DRZEWO, OLSZA, HURMA, AWOKADO, FLASZOWIEC, ROZPIERACZ, RATLER, CEDR, SOŚNICA, SOSNA MATCZAŃSKA, DRZEWO RÓŻANE, MORWIN, MORELA POSPOLITA, DRZEWKO, COCKTAIL, JEDLICA, KALINA, KWEBRACZO, OSTROKRZEW, KAUCZUKOWIEC, PRĄTNIKOWE, MAGNOLIA, PĘCHERZYK JAJNIKOWY, DRZEWO SOLITEROWE, NANERCZ, ŻELAŹNIK, CYKAS, BOKSER, TEK, ŚWIDOŚLIWKA, ARALIA, GRUSZA BRZOZOLISTNA, WIŚNIA POSPOLITA, GWAJAKOWIEC CZCZONY, RĄCZNIK, DRZEWO KAUCZUKOWE, JESION, NIEPOKALANEK, SABAL, JODEŁKA, BRZOZA, DRZEWO KAMPESZOWE, GOJAWA, DRZEWO GENEALOGICZNE, BRZĘK, KLERODENDRON, MAMUTOWIEC, BAOBAB, AKA, GŁADYSZEK TĘPOLISTNY, PIGWICA, LIPA, CYTRYNA, AWEROA, TOPOLA, ŚWIERK CZERWONY, ZEFIR, DRZEWO, DRZEWO CYTRUSOWE, DREWNO, DĄB, BRUS, NIEDŹWIEDZIÓWKA KAJA, TEK, ŚLIWKA, DRZEWO IGLASTE, MECHOWCOWE, CZERECHA, FIGOWIEC, NASIENNIK, KAKI, FILODENDRON, BAOBAB, SAKSAUŁ, ROŚLINA OZDOBNA, JODŁA, OSKOMIAN, TUJA, CIOS, BRZEZINA, MINIMALNE DRZEWO ROZPINAJĄCE, MORELA ZWYCZAJNA, CHOINKA, PAPIER DRUKOWY, DARNIÓWKA POSPOLITA, SUMAK, BRODAWKA PŁASKA, CEDR, ZROSTNICZEK ZIELONY, SZTYCH, ULĘŻAŁKA, PRĄTNIKOWCOWE, WIĄZ, GWAJKOWIEC, MAMUTOWIEC, OLCHA, ŚWIERK SREBRZYSTY, ŚLIWA MORELA, WIĄZ, MCHY WŁAŚCIWE, CYPRYS, GRUSZA, PANDAN, DRZEWO PIECZĘCIOWE, LIMAK, OTRUPKA WESTWOODA, LICZI, ŚWIERK KŁUJĄCY, SĄCZYNIEC, CHOINA, DRZEWO MONTEZUMY, CHOJAK, SEKWOJADENDRON, BUK, CYPRYS WŁOSKI, MĄKINIA, MYDŁOKRZEW, NASIENNIK, GOŹDZIKOWIEC, CHINOWIEC, IGLAK, OŚLIZŁOŚĆ, PAMELO, POMPELA, MIGDAŁOWIEC, SASAFRZAN, JAŁOWIEC, POMELO, OGOŃCZYK WIĄZOWIEC, NIESZPUŁKA, MAMUTOWIEC OLBRZYMI, KWILAJA, GŁOŻYNA, OSIKA, SANDAŁOWIEC, RODZINA, OLSZA, PULASAN, SOLITER, PACA, PODOKARP, ODBLASK, LONGAN, JUDASZOWIEC, PIELGRZAN, BORAZUS, ŚLIWA, KAWOWIEC, DRZEWO SAGOWE, FEJHOA, SEKWOJA OLBRZYMIA, JARZĘBINA, KAKI, PRĄTNIKI, JESION, ŚWIERK SREBRNY, MANGOSTAN, KLESZCZOWINA, CYKAS, KWASJA, WIĄZ, GŁÓG, SZADOK, KAUCZUKOWIEC BRAZYLIJSKI, POTWORA BUCZYNÓWKA, BUK, ZASTRZALIN, TOPOLE, MANDARYNKA, RODODENDRON, LIPA, SZARAŃCZYN, CHOROBA FAHRA, FAMILIA, DRZEWO MAMUTOWE, TUJA, ŚWIERK, SANDARAK, CZEREMCHA, SOSNA, BERGAMOTA, GWAJKOWIEC, LIPA, WERDIURA, DARNIÓWKA ZWYCZAJNA, OŚLIZGŁOŚĆ, POMARAŃCZA OLBRZYMIA, ZATWAR, KAPAR, CHODNICZEK, HEWEA, MUSZKATOŁOWIEC, WIŚNIA, WYWRÓT, PISTACJA, RÓD, DRZEWO KAKAOWE, SZURPEK ROGERA, KAMPESZYN, DRZEWO MASTYKSOWE, BANANOWIEC, POCENIE, LEZIWO, SEKWOJA, PIERWOTEK, DURIAN, ZASTRZALIN, JAWOR, BANIAN, BREZYLKA, GARDENIA, ŚLIWKA, LUBASZKA, OLEJARA, KLON, PARANTELA, MYDŁODRZEW, PILOKARPUS, DRZEWO ROZPINAJĄCE, SAGOWIEC, CHODNIK, DRZEWO BALSAMOWE, ARGANIA, GŁADŹ, CYPRYS ARIZOŃSKI, ZIELONE, DENDRYT, OLSZA, HIKORA, AILANT, FILER, STARZEC, HERBATA, SKRZYDŁORZECH, FLORYDZKIE DRZEWO ŚWIĘTE, ISTOTA SZARA, CZEREŚNIA, OLCHA, KAKAOWIEC, LIPA, DRZEWO ŚWIATA, GRUSZA KAUKASKA, TEK, KLAN, ASPIRANT, LEŻA, BAOBAB, LIMETA, BRZOZA CZARNA, KADZIDŁOWIEC, BUK, PRZEDROST, PLATAN, FIGOWIEC, JARZĄB, FILLER, HEWEA, BAWEŁNA, PAKLON, BRZOZA, DRACENA, DRZEWO LIŚCIASTE, KAKI, PANDANOWIEC, BALSA, MYDŁODRZEW, SZURPEK, CYPRYS WIECZNIE ZIELONY, MIŁORZĄB, KŁĘBUSZEK, KAMELIA, MCHY LIŚCIASTE, BRODAWKA MŁODOCIANYCH, ROBINIA, ŁUSKODRZEW, ŻYWOTNIKOWIEC, STYRAKOWIEC CHIŃSKI, GRAB, ZAPIAN, GŁADYSZ PAPROCIOWATY, CYPRZYN, PALMA, BRAZYLIJSKIE DRZEWO PIEPRZOWE, KULCZYBA, ARAUKARIA WYNIOSŁA, MODRZEW, BUDLEJA. Ze względu na bardzo dużą ilość różnych pasujących haseł z naszego słownika: 357 - ograniczyliśmy ich wyświetlanie do pierwszych 300! nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odgadnięte już litery - w miejsce brakujących liter, wpisz myślnik lub podkreślnik (czyli - lub _ ). Po wciśnięciu przycisku "SZUKAJ HASŁA" wyświetlimy wszystkie słowa, wyrazy, wyrażenia i hasła pasujące do podanych przez Ciebie liter. Im więcej liter podasz, tym dokładniejsze będzie wyszukiwanie. Jeżeli w długim wyrazie podasz małą ilość odgadniętych liter, możesz otrzymać ogromnie dużą ilość pasujących wyników! się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis podany w krzyżówce dla hasła, którego nie możesz odgadnąć. Po wciśnięciu przycisku "SZUKAJ HASŁA" wyświetlimy wszystkie słowa, wyrazy, wyrażenia i hasła pasujące do podanego przez Ciebie opisu. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek - podsumowanie Najlepiej pasującym hasłem do krzyżówki dla opisu: drzewo liściaste o gładkiej korze, jest: Hasło krzyżówkowe do opisu: DRZEWO LIŚCIASTE O GŁADKIEJ KORZE to: HasłoOpis hasła w krzyżówce BUK, drzewo liściaste o gładkiej korze (na 3 lit.) Definicje krzyżówkowe BUK drzewo liściaste o gładkiej korze (na 3 lit.). Oprócz DRZEWO LIŚCIASTE O GŁADKIEJ KORZE inni sprawdzali również: konstrukcja, która w komorze paleniskowej usztywnia sufit , berneński pies pasterski , miasto w Kolumbii, w Andacii, ośrodek administracyjny departamentu Valle del Cauca, 1,3 mln. mieszkańców (1985) , indyjski bawół domowy , wszystkie zwierzęta znajdujące się w gospodarstwie rolnym, ogrodzie zoologicznym lub cyrku , łącznik zdolny do samodzielnego działania , przedstawiciel ludu celtyckiego zamieszkującego w starożytności Bretanię , na dawnych dworach królewskich i wielkopańskich: człowiek zawodowo bawiący, rozweselający innych , niedużych rozmiarów strój (ubranie) - może to być nazwa ubranka np. dla dziecka, lalki , stosunkowo rzadki nowotwór, będący wynikiem zaburzenia układu hormonalnego, dający niespecyficzne objawy , bliźnięta syjamskie płci męskiej , proces, w czasie którego dochodzi do dyfuzji gazów i ich wymiany pomiędzy całym organizmem a jego otoczeniem oraz pomiędzy płynami ustrojowymi a tkankami Dgrsdqv.
drzewo o gładkiej korze
